Καθόμαστε σε ένα παγκάκι. Βλέμματα ,φωνές ,γέλια όλα είναι ψεύτικα , κενά , αδιάφορα. Όλα μοιάζουν στημένα και ορισμένα όπως θέλουν αυτοί να είναι. Άψυχα στρατιωτάκια τετριμμένα και συμμετρικά περπατάνε με ταχύ βήμα, δρουν ποτέ δεν αντιδρούν, δουλεύουν, ξέρουν να ψυχαγωγούνται όποτε τους έχουν επιβάλλει, να ζουν όπως τους έχουν επιβάλλει. Χωρίς να έχουν το δικαίωμα να πάρουν οι ίδιοι μια απόφαση για την ζωή τους νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι και σπεύδουν με μανία να κατηγορήσουν όποιον μάχεται για περισσότερη ελευθερία η τους τονίζει την απουσία της. Έχουν καταφέρει να μας εκπαιδεύσουν να απορρίπτουμε αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε. Όχι δηλαδή πως εσύ είσαι καλύτερος. Υποδούλωση σε πολλά πράγματα και επίπεδα από υλικές επιβεβλημένες ανάγκες μέχρι ανταγωνιστικά συναισθήματα και ψάχνεις να βρεις τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού ανάμεσα στο κωλοσύστημα και στους κωλοχαρακτήρες.
Τουλάχιστον εγώ σκέφτομαι ελεύθερα μου λες με αφέλεια χωρίς να σου μιλήσω. Η μήπως όχι .Γιατί ακόμα και οι σκέψεις σου είναι ελεύθερες όσο αντέχεις εσύ να είναι η μάλλον καλύτερα όσο σε αφήνουν να είναι .Σαν εσωτερικά φίλτρα που σου έχουν φυτέψει βίαια στο μυαλό. Και ξέρεις ότι θα πρέπει να ζήσεις με αυτά και στην καλύτερη θα τα περιορίσεις όσο μπορείς. Άλλα δεν θα τα παρατήσεις ακόμα. Γιατί όσο δυσκολότερος ο αγώνας, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει να αγωνίζεσαι. Και ας ξέρεις πως στο τέλος θα σε προδώσουν και θα σε χλευάσουν αυτοί για τους οποίους αγωνίζεσαι ,και ας ξέρεις πως στο τέλος θα σου στερέψουν τα συναισθήματα.. Δεν πειράζει τουλάχιστον δεν θα έχεις τύψεις που δεν προσπάθησες .Και τότε μόνο θα είσαι πραγματικά ελεύθερος. Όταν θα τα έχεις δώσει όλα για μια ιδέα που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ποτέ.
Γελωτοποιός και ΛΥ.ΜΟ. (αν και υπήρξε μια περίεργη σύνδεση με ra.ka.ma.hi κατά την διάρκεια συγγραφής του κειμένου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου