Όνειρο χειμερινής νυχτός

Μάλλον πρέπει να ονειρεύομαι, δεν εξηγείτε αλλιώς πως βρέθηκα μέσα σε αυτήν την έπαυλη. Το σαλόνι είναι τόσο πήχτρα όσο ένα club για erasmus φοιτητές  Σάββατο βράδυ. Όλοι είναι καλοντυμένοι και όρθιοι αλλά δεν δείχνουν να χορεύουν και να διασκεδάζουν, το αντίθετο μάλιστα, μοιάζουν πολύ σοβαροί και αγχωμένοι. Προσπαθώ να ακούσω τι λένε αλλά οι φράσεις τους δεν δείχνουν να έχουν νόημα. Απλά παραμιλάνε μόνοι τους. Ίσως τελικά βρίσκομαι σε τρελάδικο για πλούσιους. Ίσως και να είναι αυτιστικοί αφού ο καθένας επαναλαμβάνει 5-6 συγκεκριμένες προτάσεις. Θαρρείς και οι προτάσεις αυτές είναι οι μοναδικές στο λεξιλόγιό τους. Ρε λες να είναι ρομπότ;

Αυτός εκεί πρέπει να είναι φοιτητής γιατί όλο στην εξεταστική του αναφέρεται. Εκείνος ο τύπος με τη γραβάτα φοβάται μην τον απολύσουν γιατί δεν πρόλαβε ένα deadline. Δίπλα του μια τύπισσα που επαναλαμβάνει το λόγο που έχει να βγάλει σε ένα meeting. Όλοι τους φαίνονται εγκλωβισμένοι στις φυλακές του μυαλού τους.

Όσο περνάει η ώρα το κλίμα αρχίζει να με επηρεάζει σιγά σιγά. Αρχίζω και εγώ να κάνω αγχωτικές σκέψεις, η εξεταστική πλησιάζει επικίνδυνα. Όχι, καλά θα κάνω να σταματήσω. Ορίστε, ο τύπος με το μούσι δεν άντεξε, άρχισε να ουρλιάζει και τον μάζεψαν κάτι μπράβοι. Ποιος ξέρει που πάει το ασανσέρ με το οποίο έφυγαν.

Πρέπει να βρω την έξοδο πριν γίνω σαν αυτούς. Το μέρος είναι τόσο πήχτρα που με το ζόρι μπορώ να κουνηθώ. Το μυαλό μου έχει αρχίσει να θολώνει.

Ξαφνικά στη γωνία βλέπω έναν νεαρό να τους κοιτάζει με επικριτικό βλέμμα. Δεν βλέπω στο πρόσωπό του το άγχος και την αγωνία των υπολοίπων. Κάπου πάει. Ίσως ξέρει το δρόμο για την έξοδο. Αυτόν θα ακολουθήσω.

grito