Χριστούγεννα

Υπάρχουν μέρες που νομίζω ότι ξυπνάω με ένα κεφάλι που συνέρχεται από τον λήθαργό του. Οι μέρες των Χριστουγέννων είναι από αυτές. Μέρες γεμάτες όνειρα για το μέλλον. Αυτά τα Χριστούγεννα είμαι περιτριγυρισμένος όπως κάθε Χριστούγεννα από διάφορους συγγενείς αρκετά κοντινούς ώστε να με ξέρουν από τότε που γεννήθηκα (και τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω όντας στη θέση τους ότι ο παράγοντας αυτός δεν είναι καθόλου συναισθηματικά αμελητέος) και αρκετά μακρινούς ώστε να μην έχουν ταυτίσει τα όνειρά τους με τη ζωή μου. Σε μια από τις πιο βαρετές πόλεις της Ευρώπης, η ζωή εδώ φαίνεται να κυλάει αργά αλλά χωρίς σκοτούρες. Ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν περιμένω τίποτα αξιοπερίεργο από αυτή την πόλη που με ηρεμεί τόσο. Ένα διάλειμμα από τις καλά και ηλίθια επιβεβαιωμένες έγνοιές μου. Γι’ αυτό κάθομαι στο σπίτι με τους ανθρώπους αυτούς, που με αγαπάνε και τους αγαπώ πολύ, βλέποντας το χιόνι και θυμώμενος την εποχή που έλεγα τα κάλαντα με το χιόνι να φτάνει μέχρι το γόνατο και βλέπω τον κόσμο από τα δικά τους μάτια. Κάποιοι αρκετά μεγάλοι αλλά δραστήριοι για τα δεδομένα τους, έχουν μαζέψει όλους τους κοντινούς τους ανθρώπους και μοιάζουν ευτυχισμένοι. Και οι νέοι, που μένουν σε αυτό τον τόπο, χωρίζονται για μένα σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν και να δουν τι υπάρχει εκεί έξω και σε αυτούς που ζουν στον μικρόκοσμό τους προσπαθώντας μάταια να επιβεβαιώσουν ότι η επιλογή τους είναι σωστή. Ίσως τώρα να καταλαβαίνεται γιατί κάθομαι τόσο σπίτι. Σε μια περιοχή που όλοι γνωρίζονται με όλους χάνεται η μαγεία που βρίσκεις στις εξόδους στις μεγάλες πόλεις. Αλλά ακόμα και όσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, είτε υπερβολικά καλόκαρδοι είτε υπερβολικά σκληροί, αναζητούν το ίδιο πράγμα που αναζητάει κάθε άνθρωπος και δεν είναι τίποτα άλλο από την ευτυχία ή τουλάχιστον τη διαφυγή από την ανία. Απλά ο τρόπος που προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημά τους περιορίζεται στα καπιταλιστικά πρότυπα διασκέδασης. Έτοιμες συνταγές που το μόνο που σου προσφέρουν είναι ένα τεράστιο κενό που σε κυνηγάει την ώρα που πέφτεις για ύπνο. Και πιστέψτε με, αυτοί που είναι περισσότερο σκληροί είναι οι περισσότερο απογοητευμένοι και πληγωμένοι. 

grito

Ψυχοδηλωτικό

Όντα φτιαγμένα από κρέας και θνητά σωματικά υγρά

ενσαρκωμένοι άγγελοι του φωτός μα και των σκοτεινών ονείρων

κινούμαστε γύρω από το εγώ μας

σαν καταδικασμένα άστρα δίπλα στην μαύρη τρύπα

σαν σουπερνόβες που δεν ήταν μοιραίο να συμβούν

Οι γύρω μου μου μιλάνε

προσπαθούν να πουν κάτι που θεωρούν σημαντικό

μα εγώ ακούω μόνο φθόγγους και λέξεις

και την δυνατότητα ύπαρξης νοημάτων

σε ένα καθαρά θεωρητικό πλαίσιο

Στην κοινωνία του θεάματος το μέσο είναι το μήνυμα

το φωνάζω στις πλατείες και στα πορνοσινεμά

όμως κανείς δεν συντονίζει τους δέκτες του

με την συμπαντική μουσική, με την σημαντική φυσική

της παράλογης ψυχοακουστικής μας φύσης

Παίρνω τις πιο βρώμικες φαντασιώσεις μου

και φτιάχνω σπιτικά αλκοολικά κοκτέηλ

και πνίγω την λογική μου μέχρι θανάτου

μαγικό φέρετρο: για λίγους, μόνο για τρελούς

κλείνομαι μέσα και τραγουδώ στις ενοχές μου

Μην σκέφτεστε δυιστικά

η τρέλα δεν συνεπάγεται έλλειψη λογικής

και ένας υγιής αντικομφορμισμός αποτελεί αντίδοτο

στον κοινωνικό κανιβαλισμό που πωλείται στα σουπερ μάρκετ

με ετικέτες βιολογικής καλλιέργειας

Μυριάδες αντιπερισπασμοί μα τα πρόβατα μένουν προσηλωμένα

στις φαντασιώσεις καριέρας και μεγαλείου

που προβάλονται στους τοίχους των σφαγείων και των γηπέδων

Χρειαζόμαστε έναν ποιμένα- απελευθερωτή

αλλά πάντα πρέπει να κρατάει μαγκούρα

Απευθύνομαι σε σένα, το υπέροχο χαμόγελο του πυρετού

τα μάτια με τις διεσταλμένες κόρες και σκέψεις

Κοίταξε με, άκου με, φώναξε μου

βρίσε με ή χτύπα με, μίσησε με ή αν είσαι τόσο σκληρός αγάπα με

μόνο μην με μολύνεις με κούφια λόγια

Serotonin Addicted

Choice

Every day is a journey. Every time you wake up is the beginning. There are many things to do, smile, dance, love, search but make something. You are as brave and strong as you feel. Or maybe less, I don’t know. But not more.

You think that your life is like a prison, a boring routine. Change it. No time for excuses. You are the only judge of your life and you are the same time the only one that you hurt when you stay at a situation that drains your energy. Most times, when we see the void, we want to go as deep as we can and stay there. Maybe we can not even understand it. It is like a curse, a dirty game created by our programming. The more I notice everyone, the more I feel like we are fucking robots. Every time you are angry with somebody or a situation you are angry with yourself, that you were not able to react.

I like people who inspire me, who are not always talking about their boring jobs, their boring relationships and sports. I like people that are actors and not spectators neither extras. I like the unusual cases, people that branch off the average, notch their lines, think independently and this is so difficult. I like things that have a meaning. I don’t want just to spend my time. This is the beginning of death.

We are here to make dreams and change somewhat the world. You can be everyone you admire. It is more guts than talent. Most people that influence you are boring, useless, already dead. Breath strongly and scream: I will be the change I seek for you. And by this way motherfuckers I can be a thorn for you, that shows a different way.

Παλιάτσος

Σύγκλιση

Ο δούλος του ρόλου του.

Τικ τακ. Τικ τακ.

Ο δούλος του κοινού του.

Τικ τακ. Τικ τακ.

Ο δούλος της αδυναμίας του.

Τικ τακ. Τικ τακ.

Ο δούλος του χρόνου του.

Τικ τακ. Τικ τακ.

Επιτέλους, η σύγκλιση!

Τικ τακ. Τικ τακ. Τικ τακ. Τικ τακ.

grito

Πρελούδιο στο κενό

Ένας λαβύρινθος στενός, μαύρος, καταθλιπτικός
Κάνει ολοένα και μικρότερη την ύπαρξη μου
Με κατακλύζει ένα βαθύ κενό, με περικυκλώνει και με λιώνει
Δάκρυα κόκκινα κυλάνε τα γαμημένα συνεχώς
Η απουσία οποιαδήποτε κινήτρου με κάνει να θέλω να δραπετεύσω από δω
Η ίδια απουσία με έχει οδηγήσει στο να έχω κολλήσει χρόνια εδώ
να περιφέρομαι σαν νεκροζώντανος σε ένα αέναο μουντό σκηνικό

Εθιστικό ναρκωτικό η επιβίωση 
μια ημιζωή ατέρμονη με μικρές μαρμαρυγές θολής απόλαυσης
εξαρτημένος από την ρηχή ανάσα μου
και γαντζωμένος από τις πιο μαύρες, κρυφές σκέψεις
που φύονται στο γόνιμο χώμα του μυαλού
και το χειρότερο απ'όλα; έχω το φάρμακο
μα το φοβάμαι πιο πολύ απ' την αρρώστια

Αμφιβάλλω αν θα καταφέρω ποτέ να δραπετεύσω
Από αυτήν την ασφυχτική φυλακή 
ύπουλα χτισμένη από μένα
Μην αμφιβάλλεις ότι έχεις και εσύ μία
Ολόδικιά σου μόνο για σένα
Την φροντίζεις με μεγάλη αγάπη
Τρέφεται από τις σάρκες σου και μεγαλώνει
Μεγαλώνετε μαζί σαν δύο όμορφοι ξένοι
Περπατάω και αίμα στάζει πίσω μου
Μπορεί απλά να βρίσκομαι
Στα σκοτεινά δωμάτια ενός φτηνού φρενοκομείου
Και να τα φαντάζομαι ή να τα ονειρεύομαι όλα αυτά
Τότε δεν θα πονούσα βέβαια
Ούτε θα ένιωθα τις δυνάμεις μου να χάνονται

Κάθε ελευθερία ένας μικρός θάνατος
κάθε θάνατος μια μικρή ελευθερία
η ζωή δεν είναι φτιαγμένη για να είναι ελεύθερη
φτιάχνει φυλακές για να προστατευτεί από τον εαυτό της
φυλακή η οικογένεια
φυλακή ο έρωτας
φυλακή η ασφάλεια- ίσως η μεγαλύτερη
φυλακή το εγώ 
η μόνη ελεύθερη ζωή είναι αυτή που τελειώνει ελεύθερη
νοείται άλλωστε ζωή δίχως το τέλος της;

Παλιάτσος + Serotonin Addicted