Πρελούδιο στο κενό

Ένας λαβύρινθος στενός, μαύρος, καταθλιπτικός
Κάνει ολοένα και μικρότερη την ύπαρξη μου
Με κατακλύζει ένα βαθύ κενό, με περικυκλώνει και με λιώνει
Δάκρυα κόκκινα κυλάνε τα γαμημένα συνεχώς
Η απουσία οποιαδήποτε κινήτρου με κάνει να θέλω να δραπετεύσω από δω
Η ίδια απουσία με έχει οδηγήσει στο να έχω κολλήσει χρόνια εδώ
να περιφέρομαι σαν νεκροζώντανος σε ένα αέναο μουντό σκηνικό

Εθιστικό ναρκωτικό η επιβίωση 
μια ημιζωή ατέρμονη με μικρές μαρμαρυγές θολής απόλαυσης
εξαρτημένος από την ρηχή ανάσα μου
και γαντζωμένος από τις πιο μαύρες, κρυφές σκέψεις
που φύονται στο γόνιμο χώμα του μυαλού
και το χειρότερο απ'όλα; έχω το φάρμακο
μα το φοβάμαι πιο πολύ απ' την αρρώστια

Αμφιβάλλω αν θα καταφέρω ποτέ να δραπετεύσω
Από αυτήν την ασφυχτική φυλακή 
ύπουλα χτισμένη από μένα
Μην αμφιβάλλεις ότι έχεις και εσύ μία
Ολόδικιά σου μόνο για σένα
Την φροντίζεις με μεγάλη αγάπη
Τρέφεται από τις σάρκες σου και μεγαλώνει
Μεγαλώνετε μαζί σαν δύο όμορφοι ξένοι
Περπατάω και αίμα στάζει πίσω μου
Μπορεί απλά να βρίσκομαι
Στα σκοτεινά δωμάτια ενός φτηνού φρενοκομείου
Και να τα φαντάζομαι ή να τα ονειρεύομαι όλα αυτά
Τότε δεν θα πονούσα βέβαια
Ούτε θα ένιωθα τις δυνάμεις μου να χάνονται

Κάθε ελευθερία ένας μικρός θάνατος
κάθε θάνατος μια μικρή ελευθερία
η ζωή δεν είναι φτιαγμένη για να είναι ελεύθερη
φτιάχνει φυλακές για να προστατευτεί από τον εαυτό της
φυλακή η οικογένεια
φυλακή ο έρωτας
φυλακή η ασφάλεια- ίσως η μεγαλύτερη
φυλακή το εγώ 
η μόνη ελεύθερη ζωή είναι αυτή που τελειώνει ελεύθερη
νοείται άλλωστε ζωή δίχως το τέλος της;

Παλιάτσος + Serotonin Addicted