Αναζήτηση

Έτρεχε με πόδια από σίδερο και πετούσε με φτερά από καθαρή τρέλα. Τα δάχτυλά του χάρασσαν μαύρα σημάδια στον αέρα, τα σημάδια γίνονταν νότες μιας ελλάσονας κλίμακας στην οποία έδινε ζωή με την ανάσα του. Στο πέρασμά του οι κλεψύδρες ράγιζαν και η άμμος τους σχημάτιζε ερήμους στιγμών. Αυτές τον έτρεφαν,ναι, μα και τον έτρωγαν, και έτσι συνέχιζε να τρέχει, να πετάει και να καταβροχθίζει. Κάποιοι τον άκουσαν να ουρλιάζει στο φεγγάρι με απόγνωση αλλά και κάποια αψηφισιά, σαν αγρίμι στριμωγμένο στην σπηλιά του. Άλλοι μιλούσαν γι αυτόν σε ιστορίες που λέγονται πίσω από κλειστά παντζούρια, την ώρα που η φωτιά στο τζάκι κοντεύει να σβήσει. Τον είδαν να χτυπά τους δυνατούς και να τους καταστρέφει, να ανάβει τους εφήβους με μια σπίθα και να τους κάνει φλόγα, λαίλαπα, για να κάψουν τον κόσμο πριν σβήσουν. Κάποιοι προσπάθησαν να τον χτυπήσουν μα τα όπλα τους έγιναν νερομπογιές και φλάουτα. Κάθε φορά που τον μαχαίρωναν οι καρδιές τους γέμιζαν χρυσάφι και έσπαζαν, και από τα θραύσματα αυτός ξαναγεννιόταν. Αυτόν τον όμορφο ξένο ψάχνω κι εγώ. Μήπως τον είδες?

Hormonally imbalanced!