Μια πανσέληνος και ένα μονοπάτι μας δίνουν παλίρροιες στο
μυαλό ενός τρελού. Ποιου τρελού; Έλα μου ντε. Εγώ άλλη χημεία ξέρω άλλη έμαθες
εσύ στο σχολείο. Από τη μια τα δέντρα μας προστατεύουν από τον ήλιο του
καλοκαιριού, από την άλλη εμποδίζουν το φεγγαρόφως και το σκοτάδι φαίνεται
επικίνδυνο. Από τη μια φοβάσαι το άγνωστο από την άλλη σε κουράζει η ρουτίνα.
Τι αστείο πλάσμα που είσαι. Περπατάς και βάζεις τον αυτόματο πιλότο. Και
νομίζεις ότι αν πρόσεχες θα γλίτωνες. Εκεί βρίσκεται το αστείο της λογικής σου.
Η κωμωδία έγινε τραγωδία και όλα στο μυαλό σου φίλε μου. Όλα στο μυαλό σου. Και
τι φοβάται η λογική; Την ψευδαίσθηση. Την πιθανότητα η φούσκα που δεν σκάει και
όλο και μικραίνει καθώς μεγαλώνεις να γίνει πραγματικότητα.
Να λοιπόν που βρίσκεσαι πάλι στο ίδιο μέρος αλλά τα πρόσωπα
έχουν αλλάξει. Αράζεις στη γωνιά σου και περιμένεις τον επόμενο ξενυχτισμένο
γαμάτο μεθυσμένο τύπο να εισέλθει στη
σκηνή και να σου προσφέρει μια θεατρική παράσταση άξια εξιστόρησης. Μέχρι
που μετά τον πέμπτο έκτο ηθοποιό έχει χαράξει, ο δικός σου είναι πολύ
κουρασμένος και πηγαίνει για ύπνο στην
παραλία. Εσύ συνεχίζεις ακάθεκτος και το σύμπαν συνωμοτεί και σε ανταμείβει.
Είναι μέρες που νιώθεις σκατά και έτοιμος να παραδώσεις τα όπλα.
Ανούσια κλικ προσπαθούν μάταια να σώσουν τη μέρα. Είναι και
μέρες που νομίζεις ότι είσαι ικανός για τα πάντα. Περιμένεις με ανυπομονησία το
βραδινό αλύχτισμα των λύκων-χωρίς-αγέλη. Λίγο πριν την Αποκάλυψη η βραδιά έχει
φτάσει στο ζενίθ. Πέφτεις για ύπνο χωρίς έγνοιες κομμάτια από την κούραση. Πάνω
που σταμάτησες για λίγο να είσαι ρομπότ οι υπόλοιποι σε βγάλαν ελαττωματικό και
έτοιμο για απόσυρση. Μη φοβάσαι, απλά γέλα όπως ο Donnie Darko λίγο
πριν το τέλος. Το Τέλος. Της ψευδαίσθησης. Χα Χα.
grito
πολύ ωραίο , καλοκαιρινές εμπειρίες που εμπνέουν θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφή