Ταξιδιώτης

Ο ταξιδιώτης συναρπάζεται εύκολα από τα πιο απλά και συνάμα από τα πιο περίεργα πράγματα, κοινώς είναι ένας άνθρωπος περίεργος. Τον διακατέχει μια περιέργεια για όλα όσα βρίσκονται γύρω του είτε πρόκειται για εκφάνσεις της φύσης είτε για ζητήματα που κινούνται στη σφαίρα της ανθρώπινης νόησης. Το ενδιαφέρον αυτό πηγάζει ίσως από την προσμονή για όλα όσα τον περιμένουν, είτε πρόκειται για μέρη που επιθυμεί να επισκεφτεί, είτε είναι φίλοι παλιοί και αγαπημένοι, καινούργιοι και αξιοθαύμαστοι.

Ο ταξιδιώτης γνωρίζει ότι τα πιο απλά είναι συνάμα και τα πιο περίεργα, όμως τα έχουμε συνηθίσει και δεν τα παρατηρούμε. Ξέρει ότι η φύση είναι ο καλύτερος ζωγράφος και η ζωή του ένα κενό βιβλίο με το μελάνι να βρίσκεται στα χέρια του. Έχει να επιλέξει να γράψει ότι θέλει ή να το πετάξει στα σκουπίδια, φοβισμένος να αρχίσει μια λέξη. Απορεί πως οι γύρω του δεν είναι περίεργοι για το κάθε τι, πως δεν νιώθουν τις συναισθηματικές δονήσεις της ζωής, την ομορφιά των χρωμάτων, τον αισθησιακό μυστικισμό της φιλοσοφίας και της τέχνης, την σαγηνευτική ηδονή της μουσικής και τον εφηβικό ενθουσιασμό μιας ωραίας συζήτησης. 

Ο ταξιδιώτης έχει περάσει από το στάδιο της απάθειας γι’ αυτό η όραση του είναι καθαρή. Έχει κάνει ένα πισωγύρισμα και έχει βρεθεί ξανά σε εκείνο το στάδιο που κοιτώντας κάτι είναι σαν να το βλέπει για πρώτη φορά και απορροφάει σα σφουγγάρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο ταξιδιώτης δεν είναι παπαγάλος αλλά δημιουργός. Η θέλησή του να δημιουργεί μοιάζει με το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού που έχει κάνει κάποια σκανταλιά και οι γονείς του δεν το γνωρίζουν ακόμα.

Ο ταξιδιώτης έχει μάτια κοχύλια, καρδιά γερανού, πόδια αετού και μυαλό από ιρίδιο. Ο ταξιδιώτης δεν έχει καταλάβει το νόημα της ζωής. Η διαφορά είναι ότι το ψάχνει ακόμα. Δεν ζει σε κόσμους άλλων, δημιουργημένους από άλλους, μιμούμενος ζωές άλλων, προσπαθώντας να πετύχει όνειρα άλλων. Ο ταξιδιώτης ζει στον κόσμο του κυριολεκτικά. Έχει αντιληφθεί την στρεβλή γραμμικότητα του χρόνου, την φαιδρή μονιμότητα του τόπου, καθώς και τις άπειρες εκλογικεύσεις στις οποίες επιδίδεται ένα αγχωμένο μυαλό για να παρατείνει την βαλτώδη και καταθλιπτική ρουτίνα του. Ζει την κάθε στιγμή, δεν φυτοζωεί μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, μεταξύ απραγματοποίητων ονείρων και παλιών αποτυχιών.

Ο ταξιδιώτης έχει βάλει όλες τις υποχρεώσεις του σε ένα τσουβάλι και τις έχει αφήσει σε ένα μέρος που πλέον έχει λησμονήσει. Γιατί δεν είναι ο συνηθισμένος άνθρωπος, αυτός που κάνει αυτό που πρέπει, αυτό που περιμένουν οι πολλοί να πράξει αλλά είναι το σπάνιο αυτό είδος ανθρώπου που κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Για να αποσαφηνίσει κανείς όμως τι πραγματικά θέλει πρέπει να γίνει περίεργος με τον εαυτό του, χωρίς εκλογικεύσεις, κρατώντας τον πήχη ψηλά.

Ο ταξιδιώτης έχει κατανοήσει την αυταπάτη των υλικών αγαθών, την εξουσιαστική φύση του χρήματος, την παράλογη κανονικότητα του καπιταλισμού και την γοητευτική παγίδα να πετύχει σε μια κοινωνία νεκρών και άβουλων ανθρώπων. Ξέρει ότι για να ταξιδέψεις δεν χρειάζεται απαραίτητα να αντικρίσεις τα δέλτα του Μεκόνγκ, τις παγόδες του Πεκίνου, τα απομεινάρια των Ίνκας σε κάποια βράχο του Ματσου Πιτσου ή τα Μοάι του Ράπα Νούι. Ξέρει ότι ταξίδι είναι όλη η ζωή, κάθε στιγμή.

Grito +  paliatsos (fifty fifty)