Λέξεις

Αθόρυβα παγοθραυστικά γυροφέρνουν τους πόλους του μυαλού μου, ισοπεδόνοντας πλήρως κρυσταλλομένες σκέψεις κι εγώ, καθισμένος αναπαυτικά στον ψηλό μου θρόνο, τα παρακολουθώ ανεπηρέαστος. Κρυμμένος πέρα από την δικαιοδοσία της αστυνομίας σκέψης, αρνούμαι να δεχτώ ακόμα και την πιθανότητα να είμαι κάτι διαφορετικό από θεός. Δεν σας καταριέμαι μα ούτε και σας ευλογώ, οι δυνάμεις μου κινούνται πέρα από τον αέναο χορό του καλού και του κακού.

Εισπνοή. Δεν είμαι το σώμα.

Εκπνοή. Δεν είμαι ούτε και το μυαλό.

Τι είμαι τότε; Ένα αίνιγμα. Από μικρός μου άρεσαν τα αινίγματα, ιδίως αυτά που δεν έχουν λύση, συνεπώς και καμία απαίτηση από μένα. Η απαίτηση απαντάται με παραίτηση. Γιν και γιανγκ.

Εισπνοή και εκπνοή.

Σώμα; Όχι

Μυαλό; Ούτε.

Καλά, ίσως. Ίσα ίσα αρκετό για να μπορώ να γράφω. Δεν μπορώ να μείνω αταύτιστος από τις σκέψεις μου. Τις μεγαλώνω από τόσες δα, τις φροντίζω ανελλειπώς μέχρι που γίνονται ολόκληρη κοσμοθεωρία, που ανοίγει τα φτερά της και κάθεται στο ψηλότερο πυργίσκο της συνειδητότητάς μου.

Όταν ήμουν παιδάκι ήθελα να μπορώ να γράφω χρησιμοποιώντας όμορφες, περίτεχνες λέξεις. Τώρα που γράφω με όμορφες και περίτεχνες λέξεις, θα ήθελα να ήμουν παιδάκι.

Θέλω και δεν-θέλω. Ανάγκες και η ημιπεράτωσή τους. Απύθμενα απωθημένα που τα θάβεις με φτηνές, πολύχρωμες διασκεδάσεις.

Δεν βαριέσαι; Αυτός είμαι.

Σώμα; Όχι!

Μυαλό; Ούτε!

Εγώ; Ψευδαίσθηση

Τότε τι;

Λέξεις.

Serotonin Addicted