Αλκοολικές ιστορίες καθημερινής τρέλας

Αράζω μόνος στο μπαλκόνι και ρίχνω μια κλεφτή ματιά στα φώτα του δρόμου. Το φως δε λέει ποτέ ψέμματα, η καθαρότητά του δείχνει ότι είμαι και σήμερα σε εγρήγορση. Κυριακή βράδυ και η μουσική από τις προηγούμενες βραδιές παίζει ακόμα στα αφτιά μου. Χαμογελάω με ένα λοξό sexy χαμόγελο. Αργότερα έχει έξοδο με τα αλάνια. Το στομάχι χάλια από τα αλκοόλια των προηγούμενων ημερών, το γαστρικό υγρό κάνει πάρτι σε ρυθμούς dubstep και ταρακουνάει συθέμελα τα σωθικά μου. Σήμερα δε θα πιω, λέω στον εαυτό μου, αλλά ξέρω πως η κατάληξη θα είναι διαφορετική, δεν έχουμε μαζευτεί όλοι καλά καλά και είμαι ήδη με τη ρετσίνα στο χέρι και die antwoord στα αφτιά. Περίμενε, μου λέει ο παλιάτσος, θα έχει τζάμπα ποτά στο πάρτι, από τους 4 οι 3 απένταροι εγώ όμως όχι.

Ξεκινάμε και εκεί που περπατάω το βλέμμα μου πέφτει σε μια οπτασία, την κοιτάω, με κοιτάει, συνεχίζω να την κοιτάω, συνεχίζει να με κοιτάει, ξαφνικά στρίβει ένα αυτοκίνητο, δημιουργείται ένα ερωτικό τρίγωνο, εγώ αυτή και ο οδηγός, αλλά εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι τον τρίτο, πηδάω με ένστικτα αιλουροειδούς να αποφύγω το αμάξι, από αυτά που απέκτησα από τις πολεμικές τέχνες που ποτέ δεν έκανα. Το γκομενάκι φεύγει χωρίς να πει κουβέντα, ούτε ένα είσαι καλά ρε ομορφόπαιδο, τίποτα και εγώ κόντεψα να δω τα ραδίκια ανάποδα εξαιτίας της. Αχαριστία ρε φίλε.

Με αυτά και άλλα πολλά φτάνουμε στο πάρτι. Το πάρτι είναι κομπλέ και η μουσική ακόμα πιο κομπλέ. Αλκοόλ, χορός, μουνιά όχι γιατί ακόμα δεν ξέρουν ότι γράφω ποιήματα όταν τρώω φρίκες, σήμερα δε θέλω να με βλέπουν σαν ένα κομμάτι κρέας. Από αύριο βλέπουμε. Το γκομενάκι που μιλούσα πριν φασώνεται με κάποιον άλλον αλλά είπαμε σήμερα δε με νοιάζουν αυτά, συνήθως είμαι τα ίδια σκατά με εσάς, ένα μεγάλο εγώ και το μυαλό ακόμα πιο σκατά, με την ασπίδα μου να θρυμματίζεται στα πρώτα λεπτά εσωτερικής διαμάχης. Σήμερα όμως την είδα αλλιώς, αφήνω τη μουσική να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα πάνω μου στραγγίζοντας με αργό και μεθοδευμένο τρόπο τις δυνάμεις μου.

Το βράδυ συνεχίζεται με αυτά και αλλά διάφορα, από το peak φτάνουμε στο σβήσιμο, δίνουμε τις τελευταίες αδελφικές αγκαλιές και ακολουθεί ο καθένας το δρόμο του. Ήρθε η ώρα της ξεκούρασης, η αυριανή μέρα δεν υπόσχεται τίποτα αλλά και τα πάντα ταυτόχρονα. Ο καμβάς άδειος και εσύ με το πινέλο στο χέρι.

grito